Καθως πλησιαζε μπορουσε να δει καλυτερα

τον δικαστη με τα πυρωμενα ματια...

Καθε φορα ομως που εφτανε κοντα στην ανασα του

το ελαστικο σχοινι που ηταν δεμενο το μυαλο του

τον τραβουσε παλι πισω,στην αρχικη του θεση...

Και ξανα προσπαθουσε και ξανα και ξανα...

Ωσπου το σχοινι κοπηκε.

Πλησιασε τοσο κοντα που η ανασα του δικαστη τον εκαψε.

Κι εμεινε η σταχτη του να αιωρειται σε καθε αναπνοη...