Αεναος θρηνος στη σκια μιας χαμενης νιοτης...
Στα ανυποτακτα και απειθαρχα μου ¨θελω¨...
Στα ασπρα πουλια ονειρων μου
που πεταξαν ηδη μακρυα...
Στα σκουρα χρωματα του ¨τωρα¨
-ενος παροντος λυπης-....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πληροφορίες
- Manita!
- Και τι θα μπορουσα να πω εγω για μενα;Τι παραπανω απο την παραθεση της σκεψης μου κυνηγημενης απο μια αχρωμη,αοσμη και αδιεξοδη καθημερινοτητα..
5 σχόλια:
Ελπίζω να υπάρχει ακόμα χρόνος -εκτός από το "τώρα"...
Οσο υπαρχουν ονειρα υπαρχει και χρονος...κι ευτυχως αυτα δεν με εγκατελειψαν ακομη!
Έλα, "ριξε στη φωτιά όλα τα καμένα και άσε τα όνειρα να πάρουνε και σένα".
Manita δεν σε εγκατέλειψαν αλλά Στα ασπρα πουλια ονειρων μου
που πεταξαν ηδη μακρυα...?
Πως βγάζεις απαισιοδοξία ενώ είσαι εσιόδοξη?
Άφησα την υπογραφή μου με τρόπου ύπουλο που ξέρω πως θα καταλάβεις!
Χαχαχαχαχα :)
Δημοσίευση σχολίου